Jean-Marc Mwema neemt na bijna 15 jaar afscheid van de Belgian Lions. De bijna 36-jarige Antwerpenaar kwam in totaal maar liefst 130 keer in actie voor de nationale ploeg. “Ik hou alleen maar mooie herinneringen over aan mijn tijd bij de Belgian Lions”, zegt hij.
Jean-Marc Mwema heeft aangekondigd dat hij het voor bekeken houdt als Belgian Lion. Mwema wordt in december 36 en voelt dat zijn lichaam wat meer rust kan gebruiken. Volgende week starten de Belgian Lions de kwalificatiecampagne voor de FIBA World Cup in 2027, maar dat laat de forward van het Spaanse Lucentum Alicante dus aan zich voorbijgaan.
“Deze zomer vroeg ik me al af hoe lang ik ik überhaupt nog zou spelen”, opent hij. “Ik was er nog niet 100% aan uit toen het meest recente EK in september begon, maar toen we de laatste match konden winnen in en tegen Polen, dat gaf zo’n goed gevoel dat het me wel mooi leek om op een hoogtepunt te stoppen, na toch geen simpele campagne. Ik zou toch nog graag één of twee seizoenen blijven spelen, dus de extra rust tijdens de windows en in de zomer kan ik in functie van mijn lichaam wel gebruiken. Ik word er 36 en dat lijkt me wel een mooie leeftijd om te stoppen als Belgian Lion. Ik denk ook dat het beter is om nu te stoppen, dan te midden in een nieuwe kwalificatiecampagne.”
Mwema heeft er een fantastische carrière als Lion opzitten en de cijfers zijn duizelingwekkend. Hij speelde in september liefst zijn 5de EK als Lion en werd voor de eerste keer opgeroepen in de zomer van 2011, nu meer dan 14 jaar geleden. “Toen gingen we voor de eerste keer na zoveel jaar opnieuw naar het EK, maar ik viel als laatste af in de selectie. Sindsdien ben ik er quasi altijd onafgebroken bij geweest. We go way back (lacht). Ik vond het altijd een heel aangenaam moment van samenkomen en samen werken, met jongens die je niet altijd even veel ziet en zeker ook niet even goed kent. Het lijkt soms een opgave om zomers op te geven voor de nationale ploeg, maar ik heb er eigenlijk nooit echt veel moeite mee gehad. Ik vond het altijd heel leuk om samen naar een doel te werken en België op de basketbalkaart te zetten, waar we de laatste 15 jaar wel een beetje in zijn geslaagd denk ik. Ik ben ook heel trots op de banden die zijn gesmeed en de relaties die ik er aan heb overgehouden.”
Winnen tegen Europese grootmachten
In zo’n lange carrière als Belgian Lion, maak je natuurlijk heel wat memorabele momenten mee. “Het eerste EK blijft natuurlijk altijd speciaal, om voor de eerste keer op zo’n groot tornooi te zijn. De zege op het EK In 2015 tegen Litouwen, na een tip-in van Matt Lojeski in de allerlaatste seconden zal me ook altijd bijblijven. Of op het EK in 2022, waar we met 10 punten verschil winnen tegen de uiteindelijke Europese kampioen Spanje. Kunnen winnen tegen de Europese grootmachten is iets wat je niet snel zal vergeten. Maar ook de soms onverwachte vriendschappen blijven bij. Iemand als Quentin Serron bijvoorbeeld, een speler waar ik nooit echt mee heb samengespeeld in clubverband, maar waar ik nu nog steeds het meeste contact mee heb. Sam Van Rossom is ook iemand waarmee ik het altijd goed heb kunnen vinden. De eerste jaren bij de nationale ploeg, net als bij de Giants, was vooral Roel Moors mijn veteran. Verder denk ik ook nog aan jongens als Maxime De Zeeuw, Lionel Bosco of Niels Marnegrave. Ik hou eigenlijk alleen maar goeie herinneringen over aan mijn tijd bij de Lions.”
Tot slot wil Jean-Marc ook nog een pluim op de hoed van de medische staff steken. “Ik keek er altijd wel naar uit om met hen te werken tijdens de zomer of de windows. Peter Sempels, Alain Ptak, Fabian Mettillion, Jelle Duthoit, mijn trouwe dokter Johan Vliers, … Voor alle goeie zorgen die ze me doorheen de jaren hebben gegeven, het pro-actief werken aan het lichaam en de paraatheid om te kunnen presteren. Een gemeende merci.”
